1 op de 6 kinderen met autisme is thuiszitter, hoe dan?

Maar liefst 16% van de kinderen en jongeren van 6 tot en met 18 jaar met autisme gaat niet naar school. Dat was het schokkende resultaat van een enquête onder de leden van de Nederlandse Vereniging. Er is snel actie nodig, want thuiszitten heeft grote negatieve gevolgen voor de kinderen en hun familie. We vragen onze Broeder Tuck, die zelf een vorm van autisme heeft, om raad.

“Kloppen deze cijfers wel en wat is de populatie die onderzocht is,” is de eerste reactie van Willem. “Maar belangrijker is dat we ervoor moeten zorgen dat alle partijen met elkaar in gesprek blijven. Hoe kan het dat ook op scholen er kennelijk zoveel onverdraagzaamheid heerst? Waarom vallen zoveel mensen met autisme uit? Ligt dat aan de school of aan (de ouders van het) kind?

Geef je kind de ruimte om te vallen

Willem vertelt over een presentatie over autisme en werk die hij een aantal jaren geleden gaf. “In die presentatie gaf ik aan dat ik wel twintig werkgevers heb gehad. Na afloop kwam een moeder van een kind met autisme op mij af met de vraag of ik niet ontzettend boos was. Mijn antwoord was dat ik mezelf juist door deze teleurstellingen heb kunnen ontwikkelen tot de man die ik nu ben. Ik heb haar aangeraden om haar kind vooral de ruimte te geven om een keer te vallen en een blauwe plek op te lopen, want dat helpt bij het opbouwen van weerbaarheid.”

Met elkaar in gesprek blijven

Graag zou Willem aan de scholen willen vragen, hoe het kan dat er zoveel meer kinderen uitvallen dan in het verleden. Hij zou willen weten welk gedrag zo onaanvaardbaar is dat het kind niet meer te handhaven is. “Waar het op neer komt is dat het belangrijk is dat we ervoor zorgen dat alle partijen met elkaar in gesprek blijven. Hoe zorgen we ervoor dat het kind met autisme voldoende ruimte krijgt om zichzelf te zijn zonder de groepsdynamiek van de klas te verstoren? Hoe kunnen wij dit oplossen zonder gelijk naar de overheid te kijken? Laten wij nu er voor zorgen dat iedereen accepteert dat iedereen het recht heeft zichzelf te ontwikkelen. Als wij dat op de scholen al niet meer kunnen, hoe moet dat dan in de rest van de maatschappij waarin de verschillen nog veel groter zijn?”

Koekjes bakken en brainstormen

Een suggestie van Broeder Tuck. “Is het een idee om (de ouders van) kinderen met autisme en docenten eerst samen koekjes te laten bakken en vervolgens samen te laten brainstormen? Over  wat er van beide kanten nodig is om elkaar te blijven begrijpen en het communicatiekanaal open te houden? Het is belangrijk om bij dit soort bijeenkomsten ook volwassenen met autisme die hun weg gevonden hebben alsmede creatieve geesten te betrekken. Zij kunnen helpen bij het vinden van mogelijke nieuwe oplossingsrichtingen die voor de betrokken partijen niet zichtbaar zijn.”

Wat vind jij? Hoe zouden kinderen met autisme, hun ouders en docenten er samen voor kunnen zorgen dat autisme geen reden is om niet naar school te gaan?