Hoe is het om als HR-manager te werken bij een snel groeiend bedrijf als Breedweer? Ineke van Til vertelt over de ervaringen die zij heeft opgedaan in de afgelopen anderhalf jaar.

Bij Breedweer maken we impact. Niet alleen door schoonmaak in te zetten als middel, maar ook met onze impactmakers op het hoofdkantoor in Uitgeest. Een van die toppers is de dertigjarige Roselien Brondy. Als assistent verkoop binnendienst is zij actief op de commerciële afdeling.
Een stigmatiserend beeld
‘in 2014 ben ik afgestudeerd voor Media & Communicatie in Amsterdam. Ik lijd aan psychosegevoeligheid, waarvoor ik behandeld ben en medicatie slik.’ Roselien wil daarna graag de handen uit de mouwen steken en doet vrijwilligerswerk bij een uitgeverij. Het werk is voor haar te vrijblijvend, ze wil graag uitgedaagd worden. Het blijkt echter lastig te zijn om met een verleden met een psychose een plek te vinden op de arbeidsmarkt.
‘Superfijn dat er weer iemand in mij geloofde.’
Roselien: ‘Mensen hebben vaak een stigmatiserend beeld van je en zien niet je mogelijkheden, maar je onmogelijkheden.’ Als Breedweer contact met haar opneemt via het UWV durft Roselien eerst niet te komen. Toch overwint ze haar angst en gaat op gesprek. Roselien: ‘Ik was heel verbaasd dat Jack Stuifbergen enthousiast over mij was en mij graag aan wilde nemen. Het voelde superfijn dat er weer iemand was die in mij geloofde. Natuurlijk greep ik die kans.’
Vertrouwen en werkplezier
Inmiddels werkt Roselien Brondy bijna anderhalf jaar voor Breedweer. Gestart als medewerker social media is ze nu al de ladder opgeklommen naar de functie van assistent verkoop binnendienst. ‘Het gaat goed met me,’ vertelt Roselien met een grote glimlach. ‘Mijn jobcoach die speciaal door Breedweer ingeschakeld is, ondersteunt mij goed. Ik ben ontzettend blij met het vertrouwen dat ik bij Breedweer krijg. Zonder hen had ik mezelf niet zo kunnen ontwikkelen als ik nu heb gedaan en nog steeds met plezier doe. Inmiddels heb ik ook een boek geschreven over mijn psychosegevoeligheid, PA(A)Z op!, uitgegeven bij de uitgeverij waar ik vrijwilligerswerk heb gedaan. Dat wilde ik toch nog even toevoegen,’ besluit Roselien met een knipoog.’