Broeder Tuck op bezoek bij ambachtscentrum Driekant

Willem van Spaendonck zet zich als Broeder Tuck in voor de inclusieve arbeidsmarkt. Onlangs was hij op bezoek bij ambachtscentrum Driekant, een biologische bakkerij waar brood niet alleen met liefde wordt gebakken, maar waar ook levens worden opgebouwd. Willem gaat in gesprek met medewerker Bas Willemsen, die mede dankzij zijn werk bij Driekant weer kan dromen over de toekomst, en vraagt directeur Marijn Smit onder meer naar het geheim van Driekant.

Het verhaal van ambachtscentrum Driekant

Driekant is een biologische bakkerij met een winkel en lunchcafé met meerdere locaties in het centrum van Zutphen. Meer doen met minder mensen… Dat is tegenwoordig een populair motto. Maar niet bij Driekant! Zij geloven juist in het omgekeerde: zoveel mogelijk ‘handen aan het brood’.

Het verhaal van Bas Willemsen

Tijdens de rondleiding valt direct op dat het topdrukte is in de bakkerij. Naast toastjes en zoutjes worden er volop speculaasjes gebakken. Bas Willemsen is bezig met het maken van vormpjes in het deeg. Terwijl hij werkt, begint hij spontaan te vertellen over wat dit werk voor hem betekent. “Driekant heeft mij een tweede leven gegeven. Ik maak weer toekomstplannen,” zegt hij. Nieuwsgierig vraag ik hoe zijn leven er hiervoor eruitzag. “Ik woonde in Arnhem en was verslaafd aan drank en drugs. Ik had geen werk, geen huis, het was echt verschrikkelijk,” vertelt hij. Hij kreeg een relatie met een vrouw uit Zutphen en verhuisde voor de liefde naar de Gelderse Torenstad. Via een re-integratietraject van de gemeente Zutphen kwam hij bij Driekant terecht. “In eerste instantie zou ik hier maar een half jaar werken, maar gelukkig mocht ik blijven. Dankzij een paar pilletjes ben ik volledig van de drank af. Op wat hasj na, gebruik ik ook geen drugs meer. Ik heb mijn leven weer op de rails gekregen, en mijn werk en collega’s hebben mij daar enorm bij geholpen.” Als ik Bas vraag wat zijn dromen voor de toekomst zijn, antwoordt hij: “Ik ben nu bezig met een indicatie voor begeleid wonen. Ik verlang naar mijn eigen plek en hoop daarnaast meer contact te krijgen met mijn zoon.”

5 vragen aan Marijn Smit

Wat zou je als eerste doen als directeur van het UWV?
Een ding noemen vind ik moeilijk. De verschillende afdelingen moeten beter gaan samenwerken en iedereen moet weten waarvoor hij of zij het voor doet. Het gaat om het helpen van de mensen en niet om het vullen van hun systeem zodat zij zelf hun werk goed gedaan hebben. Daarnaast zou het UWV de werkzoekenden en werkgevers meer vertrouwen moeten geven.
Wat is het geheim van Driekant?
Wij hebben oprechte aandacht voor iedereen. En dat geldt niet alleen voor de leidinggevenden maar ook voor de deelnemers onderling. Je ziet het zelfvertrouwen van de mensen hier gewoon groeien.
Wat is de grootste fout die je ooit gemaakt hebt?
Fouten zijn pas fouten als je er niets van leert. Dus leer ik graag van de fouten die ik maak. Bijvoorbeeld dat ik zelf soms helemaal op kan gaan in het werk of de problemen die het werk met zich mee brengt. Daar door kan ik de zorg voor mijzelf uit het oog verliezen. Gelukkig heb ik inmiddels geleerd dat hoe beter je voor jezelf zorgt, hoe beter je voor ander kan zorgen.
Wat maakt jou het meest trots bij Driekant?
Dat wij er ondanks dat wij keihard werken erin slagen om één team te blijven. Elke keer vind ik het weer bijzonder om de saamhorigheid in de pauzes te ervaren. De grote diversiteit aan mensen die dan samen komt is heel erg bijzonder. Daar ben ik ongelofelijk trots op
Welke bekende Nederlander zou je willen ontmoeten en wat zou jouw eerste vraag zijn?
Ik zou de minister van Economische Zaken, Dirk Beljaarts uitnodigen om een paar uur met ons mee te werken. In mijn ogen is het niet participeren van grote groepen vooral een verspilling van talent en daarmee eigenlijk een vraagstuk dat thuishoort bij EZ.”